U članku se namjeravaju istražiti osnovne odlike oblikovanja alegorijske ženske personifikacije u Barakovićevu spjevu Vila Slovinka (1614). To prije svega podrazumijeva nosivi i naslovni ženski lik koji izrasta iz duge alegorijske tradicije personificiranja apstraktnih sadržaja u ženskome obličju koja kanonski oblik zadobiva u Boetijevoj Utjesi filozofije, Alanovu Plaču prirode ili pak Danteovu kanonskome epskome spjevu, redom alegorijskim ostvarenjima koja će uspostaviti model alegorijske ženske personifikacije koja muškoga protagonista usmjerava i vodi na putu prema spoznaji. Tako zamišljena analiza razvijala bi se nadalje u dosluhu sa suvremenim teorijskim promišljanjima rodne dimenzije personifikacije, osobito onima što ih je ostavio jedan od najznačajnijih suvremenih teoretičara personifikacije James T. Paxson (1998), koncipiravši personifikaciju kao figuru za koju je karakteristična radikalna suspenzija svih fiksno određenih onotoloških kategorija pa tako i kategorija žensko/muško.

Juraj Baraković; Vila Slovinka; alegorija; personifikacija; ženski likovi