Rad istražuje obilježja likova i uloge slugu u dramskim djelima Brezovačkog: hagiografskoj drami Sveti Aleksij i drami Diogeneš iliti sluga dveh zgubljenih bratov. Nakon smještanja djela u poetički kontekst vremena, propituju se i uspoređuju odrednice likova najprije s obzirom na žanrovske i komičke konvencije, a potom se pažnja usredotočuje na interpretaciju njihova diskurza s obzirom na filozofske i/ili svjetonazorske ideje koje zastupaju te iznesene kritičko-satiričke refleksije. Utvrđuje se kako obojica likova slugu nasljeduju pojedine tipične komediografske konvencije prikaza oštroumnih slugu, no razlikuju se u pogledu funkcije uloge i svjetonazornih odrednica. Favorin ima zabavnu funkciju rasterećenja tragičnog sadržaja i prijenosnik je determinističkih učenja, dok je Diogeneš transformirani lik kritičko-satiričkog sluge dijelom u skladu s konvencijama sentimentalističke i građanske drame. Njegovim posredstvom ističu se ključni društveno-satirični aspekti i objedinjuju sve dramaturške razine djela. S obzirom na njegovu ulogu i funkciju, uz oslonac na filozofske refleksije o prosvjetiteljstvu i Hegelovu dijalektiku odnosa roba i gospodara sugeriraju se moguće društveno-političke implikacije djela.

Tituš (Tito) Brezovački; konvencije slugu; sentimentalistička drama; društvena kritika